1. ผู้ปกครองฝากอนาคตของลูกไว้กับครูมากเกินไป ครูหนึ่งดูแลนักเรียนมากกว่า 20 คน ต่อห้อง
2 เรียนแบบท่องจำ เรียนแล้วมักลืม เพราะไม่เข้าใจ เพราะสมองมีความสามารถในการจำภาพได้ดีกว่าตัวหนังสือ แต่มีความสามารถในการเชื่อมโยงเรื่องราวและภาพเข้าด้วยกัน
3. เรียนแล้วไม่ได้นำไปปฏิบัติ เพราะเราถูกสอนให้เรียนเพื่อทำเกรด เมื่อเจอชาวต่างชาติหรือเหตุการณ์ที่จำเป็นต้องใช้ กลับไม่รู้จะหาศัพท์อะไรมาตอบ เพราะในโรงเรียนเราตอบเป็นตัวเลือกให้กากบาท ที่จริงเราสร้างสามารถนำคำศัพท์ในห้องเรียนมาฝึกแต่ประโยคได้เอง เห็นอะไรก็ลองแต่งประโยคโดยหลีกเลี่ยงการแปลเป็นภาษาไทยก่อน จากเห็นภาพเป็นคิดเป็นภาษาอังกฤษ
4.เรียนแล้วไม่ได้นำไปคิดวิเคราะห์ การเรียนส่วนใหญ่เน้นไวยากรณ์จนมองข้ามเนื้อความที่สำคัญและเป็นตัวอย่างให้นักเรียนได้คิดตาม ฝึกใช้เหตุผลและแก้ปัญหา
5.เรียนเพื่อตอบคำถามที่ถูกต้อง เราไม่เคยเรียนแบบฝึกอ่านและเขียน ซึ่งเป็นทักษะที่กระตุ้นความสามารถทางด้านความคิดสร้างสรรค์ เมื่อนักเรียนได้อ่าน จะซึมซับประโยคที่ถูกต้องและเขียนอย่างเป็นธรรมชาติโดยที่ไม่ต้องเรียนไวยากรณ์แต่เริ่ม
6.ล้อเลียน ปัญหานี้เป็นเรื่องขำๆที่สร้างความเสียหายให้กับผู้ที่ตั้งใจอย่างมาก ธรรมชาติของภาษาอังกฤษจะมีน้ำเสียงขึ้นลง ลากยาวและสั้นตามจังหวะ ขึ้นอยู่กับจุดประสงค์ของผู้พูดว่าต้องการเน้นความหมายไหน ทำให้แตกต่างจากภาษาไทย เราเรียนรู้ธรรมชาติของภาษาเพื่อเลือนแบบให้เราสื่อสารกับชาวต่างชาติได้ดีขึ้นไม่ได้เพื่อความโอ้อวดกันจ้ะ
